Kontynuacja tekstu: Czy znasz jakichś Świętych? (1)
Poprzednio wspomniałem o dwóch powodach, dla których słowa „święty” nie stosujemy w odniesieniu do ludzi żyjących, do otaczających nas braci i sióstr. Miały one swoje źródło w zmianie znaczenia określenia „święty”, „świętość”. Dziś postaram się omówić dalsze, zauważone przeze mnie, przyczyny zaniku słowa „święty” z naszego codziennego słownika, przynajmniej w znaczeniu, w jakim używał go apostoł Paweł na przykład w cytowanym już fragmencie: Pozdrówcie wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie. Pozdrawiają was bracia, którzy są ze mną – Filip. 4:21.
Świętość ma swój szczyt, a jest nim poziom świętości Bożej. Ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty. 1 Piotr 1:15-16
Podsumowując: drogi Bracie, droga Siostro, już masz w sobie świętość – uświęcaj się jeszcze bardziej!
Dodajmy, że źródłem świętości jest spłodzenie, jakie otrzymaliśmy od Naszego Ojca w niebie – Duch, którego dał nam, aby w nas mieszkał (Jak 4:5), „zadatek ducha” (2 Kor 5:5), pomazanie (1 Jana 2:20). W przypadku ofiarowujących się Bogu chrześcijan jest to nowe myślenie, które przez „ziarno” Słowa Bożego zakorzeniło się w „gruncie” naszej osobowości. Ono musi rozszerzyć swój uświęcający wpływ na nasze ciało, a potem sięgnąć poza nas, wpłynąć na rodzinę, zbór, innych ludzi. Podnoszącą na sercu myślą jest to, że istnieje w nas coś, „co nie grzeszy” (1 Jana 3:9), i że od tego świętego zarodka można, jeśli jest wciąż chęć, rozpocząć odbudowę naszej świętości, jeśli nawet upadniemy.
W kim działa Duch święty, ten jest – nie może być inaczej – święty. Im więcej Ducha świętego, tym większa świętość jednostki.
Wobec tego należy przyjąć, że nie powinno się stosować słowa święty w odniesieniu do konkretnych chrześcijan, np. święty Mieczysław, święta Irenka itd. Można jednak i należy, moim zdaniem, mówić tak o naszych zgromadzeniach i grupach. Właściwie robimy to, ale używamy synonimu słowa święty – poświęceni, które uniknęło balastu tradycji i nie kojarzy się negatywnie.
O kolejnych powodach unikania tytułowania np. braterstwa z innych zborów świętymi, za tydzień.
[1]Ofiara za grzech i za występek 2 Mojż. 30:10; 3 Mojż. 6:25,29; udział kapłanów w ofiarach 3 Mojż. 2:3; rzeczy poślubione Panu 3 Mojż. 27:28; wszystkie urządzenia wewnątrz Przybytku i przed Przybytkiem 2 Mojż. 30:26-29 itd.
[2]51 razy w ST, 6 razy w NT (nie podaję ze względu na miejsce)
[3]7 razy w NT
[4]75 razy w NT
© | ePatmos.pl