Oto trzeci raz jestem gotów przyjść do was, a nie obciążę was próżnując; albowiem nie szukam tego, co jest waszego, ale w was samych; boć nie dziatki mają rodzicom skarbić, ale rodzice dziatkom (2 Kor. 12:14).
Apostoł Paweł mówi o ojcowskich relacjach ze zborem, który potrzebuje materialnej pomocy i on jako dla swoich dzieci w wierze, o tę pomoc zabiega. Bogatsze zbory organizują pomoc. Ale apostolskie słowa, mogą być też wskazówką do postępowania w rodzinie, bo w innym miejscu przypomina, że kto o swoich starania nie ma, wiary się zaparł … (1 Tym. 5:8)
Wiedziałam, że król Dawid wybrał Salomona jako swego następcę, ale, że z taką dokładnością opisał jak ma budować Dom Pana, nie pamiętałam. Pan obrał Salomona jako budowniczego Świątyni, ale tedy oddał Dawid Salomonowi wizerunek przysionka i gmachów jego, i komór jego, i sal jego, i wewnętrznych pokojów jego, i domu ubłagalni, przytem wizerunek wszystkiego, co był umyślił o sieni domu Pańskiego i o wszystkich gmachach dla skarbów domu Bożego, i dla skarbów rzeczy świętych (1 Kron. 28:11,12). Dał też król Dawid przykład ludowi, bo ofiarował złoto na wyposażenie: z chęci mojej ku domowi Boga mego osobno złoto i srebro daję, oprócz tego, com zgotował na dom świątnicy (1 Kron. 29:3). Takim przykładem zachęceni tedy dobrowolnie ofiarowali przedniejsi z domów (w. 6).
A gdy zajrzymy do opowieści o Izaaku, Jakubie, też będą to opowieści o ojcowskiej trosce. Błogosławieństwo, to był największy dar ojca, ale za tym szły i jakieś konkretne dobra materialne, które pozwalały zakładać rodziny, budować ze swymi stadami własne życie. Opisów wprost jest niewiele, ale dobrą radą było, by Jakub pojechał do Labana. Izaak wiedział, że z jego sprytem, świetnie sobie poradzi. Ale potem tenże Jakub, jednemu ze swoich synów ofiaruje kawałek ziemi, jedyny, który nabył na własność. (1 Mojż. 48:22, Jana 4:5).
Dobrze jest mieć. Przyjemnie jest dawać.
