Prawie każdy woli nowe od starego. Nowy dom, nowy samochód, nowe ubranie – błyszczące, czyste, pachnące, nowoczesne. Zwłaszcza wtedy, gdy stare było zużyte, niefunkcjonalne, zepsute, sprawiające problemy, z radością wita się możliwość wymiany starego na nowe. A co dopiero, gdy do tego całkowicie zmienia się status, gdy starym było niewolnictwo, a nową jest wolność, gdy stare oznaczało chorobę, a nowe – zdrowie, gdy stare ubóstwo zamieniane jest na nowy dostatek i wygodę. Czy ktokolwiek protestowałby przeciwko takiej odnowie?

Zimna i mokra w tym roku wiosna sprawiła, że tęsknota za słońcem, ciepłem, ale i chłodną wodą w jeziorze jest większa, a perspektywa jakiegokolwiek  wyjazdu – szczególnie miła. Wprowadzam trochę ładu w domowe zdjęcia i właściwie mogłabym powiedzieć: wystarczy podróży, wrażeń, spotkań. Ale to zależy od każdego indywidualnie. Znam dużo osób, które więcej widziały, zobaczyły wiele ciekawych miejsc, znają tylu interesujących ludzi. Ale znam też takich, którzy poza swoją wieś, miasteczko, okolicę nie wystawili przysłowiowego nosa.

Coraz więcej izraelskich pracowników akademickich i naukowców zdaje się uznawać, że pewne określone fragmenty mesjańskie są celowo pomijane w szabatowych czytaniach w synagogach. Znikły one z kanonu czytań tygodniowych ze względu na „mesjańskie konotacje”. Czyżby fragmenty te tak nieodparcie wskazywały na Jezusa, że rabini martwili się, iż Żydzi, słysząc te teksty, mogliby uwierzyć w Jezusa?