Jezioro ognia siarki

(161) czyli ostateczna zagłada ku przestrodze

19 luty 2021

Jezioro ognia siarki

Autor:
Daniel Kaleta

I schwytana została bestia, a z nią fałszywy prorok, który czynił przed nią cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię bestii i oddawali pokłon jej wizerunkowi. Oboje zostali żywcem wrzuceni do jeziora ognia, płonącego siarkąObj. 19:20.

Jedną z atrakcji turystycznych Indonezji są wulkany Ijen na Jawie, gdzie ludzie z całego świata podziwiają nocami błękitne jęzory płonącej siarki. Siarka jest żółta, lecz płonie na niebiesko. Wynika z tego, że biblijne piekło może nie być czerwono-pomarańczowe jak lawa, lecz błękitne jak niebo. Ale jeśli tak, to byłoby jego odwrotnością – błękit jeziora ognia najlepiej widać nocą w kontraście z tłem czarnego nieba.

Chrześcijanie od wieków spierają się o to, czym jest i gdzie znajduje się jezioro ognia siarki, zamiast przede wszystkim dbać o to, by tego miejsca za wszelką cenę uniknąć.

Groźba kary wiecznych męczarni w ogniu i siarce pojawiła się już w poselstwie anioła przestrzegającego ludzi przed składaniem pokłonu wizerunkowi bestii (Obj. 14:10‑11, zob. odc. 111), jednak dopiero po przegranej bitwie wojsk królów ziemi przeciwko Barankowi i jego armii zostaje ona zrealizowana. Co prawda zapisane jest tutaj, że tylko „oboje” – czyli bestia i jej fałszywy prorok mają zostać żywcem wrzuceni do jeziora ognia siarki, jednak wzmianka o ludziach zwiedzionych przez owego proroka zdaje się wskazywać, że i wspomnienie o tych, których ciała rozdziobane zostały przez kruki i wrony, znalazło swój wieczny niepokój w jeziorze ognia siarki.

Bestia i fałszywy prorok, przedstawieni już we wcześniejszych wizjach, oznaczają raczej ucieleśnienie idei, metod sprawowania władzy i wywierania zgubnego wpływu na poddanych niż realizujących te pomysły ludzi. Cesarze się zmieniali, a cesarstwo pozostawało takie samo – drapieżne i szkodliwe. Propagandziści zła i kaznodzieje kłamstwa rodzili się i umierali, ale ich miejsca zajmowane były przez wiernych naśladowców uczących się w tych samych szkołach z takich samych książek i posługujących się tymi samymi metodami oszukiwania słuchaczy. Zło jest hydrą, której łby odrastają dwa razy szybciej niż są odcinane. Z mitologicznej opowieści wynika, że chcąc temu zapobiec, trzeba rany wypalać ogniem i siarką.

W jeziorze ognia i siarki oprócz bestii i fałszywego proroka oraz czcicieli posągu bestii znajdą się jeszcze: Szatan ze swoimi zastępami (Obj. 20:9‑10), śmierć i piekło (Obj. 20:14), a także bojaźliwi, niewierzący, obrzydliwi, mordercy, wszetecznicy, czarownicy, bałwochwalcy i kłamcy (Obj. 21:8). Thanatos i Hades, czyli śmierć i piekło, podobnie jak bestia i fałszywy prorok, są ucieleśnieniem zjawisk wrogich człowiekowi. Podobnym wrogiem ludzkości jest grzech, który w wizji Nowej Jerozolimy rozpisany został szczegółowo na osiem kategorii.

Ze szczęśliwej ziemi zniknie strach (niech go jezioro ognia siarki pochłonie). Człowiek może się przestraszyć, stając nad przepaścią, czując żar ognia czy słysząc niespodziewanie głośny dźwięk, gdyż to uruchamia odruchy obronne, ale strach nie może być motywem jego postępowania. Nikt nie będzie posługiwał się strachem w celu wymuszania uległości. Nie pojawi się nawet strach przed zwierzętami, gdyż cielę i młody lew (...) będą razem, a małe dziecko będzie je prowadziło (Izaj. 11:6).

Ze szczęśliwej ziemi zniknie nieufność (niech ją jezioro ognia i siarki pochłonie). Wiara, czyli zaufanie, jest podstawą dobrych relacji. Chcąc kogoś kochać, musimy mu ufać. Pragniemy ufać konstruktorom mostów, producentom żywności, lekarzom, także ludziom, którym powierzamy zadania lub pieniądze. Brak zaufania zabija miłość, która wszystkiemu wierzy (1 Kor. 13:7).

Ze szczęśliwej ziemi zniknie obrzydliwość (niech ją jezioro ognia i siarki pochłonie). Są na tym świecie rzeczy, które nie tyle są złe, co brzydkie albo i obrzydliwe. Niektórym twórcom zależy wręcz na tym, by wzbudzać obrzydzenie. Bóg zaś posługuje się pociągającą mocą piękna. Jezus zachęca, by prawdę Jego słowa przyjmować szczerym [czyli pięknym]i dobrym sercem (Łuk. 8:15).

Ze szczęśliwej ziemi zniknie morderstwo (niech go jezioro ognia i siarki pochłonie). Zabić można też słowem – lekceważeniem i pogardą: kto powie swemu bratu: Raka, podlega Radzie, a kto powie: Głupcze, podlega karze ognia piekielnego (Mat. 5:22).

Ze szczęśliwej ziemi zniknie wszeteczeństwo (niech je jezioro ognia i siarki pochłonie). Przerażenie i obrzydzenie wywołują aktualne doniesienia o występkach natury seksualnej. I marnym pocieszeniem jest to, że dawniej było może trochę lepiej, choć tego dokładnie nie wiadomo. Nauka Jezusa zdaje się wskazywać, że w przyszłym świecie ludzie nie będą podlegać pożądaniu płciowemu, jednak źródłem wynikającego z niego zła, podobnie jak i w innych sprawach, jest serce i umysł i to tam musi zostać pokonana skłonność do perwersji i wyuzdania. W przyszłym świecie zwycięży czuła i wrażliwa miłość, która jest więzią doskonałości (Kol. 3:14).

Ze szczęśliwej ziemi znikną czary (niech je jezioro ognia i siarki pochłonie). Zabobony i magia panują nie tylko w Afryce i Ameryce Południowej. W środku Europy ludzie piszą po drzwiach poświęconą kredą, wieszają amulety, podejmują decyzje i działania w oparciu o horoskopy, leczą się u szamanów i innych szarlatanów. Wiara w Boga i wiedza naukowa całkowicie wyeliminują w przyszłości ludzką skłonność do magii. Na wszystkich ludziach spocznie Duch PANA, duch mądrości i rozumu, duch rady i mocy, duch poznania i bojaźni PANA (Izaj. 11:2).

Ze szczęśliwej ziemi zniknie bałwochwalstwo (niech je jezioro ognia i siarki pochłonie). Jej mieszkańcy nie tylko nie będą czcić innych bóstw, czyli czczych ludzkich wymysłów, ale również wyrzekną się skłonności do obrazowania świata duchowego, który nie nadaje się do wizualizacji, a jego wyobrażenie należy rozwijać we właściwym dla niego środowisku ducha i umysłu. Bóg jest duchem, więc ci, którzy go czczą, powinni go czcić w duchu i w prawdzie (Jan 4:24).

Ze szczęśliwej ziemi zniknie kłamstwo (niech je jezioro ognia i siarki pochłonie). Prawda wyzwala, przywraca człowieka do należnej mu godności. Prawda będzie kiedyś świecić na niebie jak słońce. Nawet jeśli pewne sfery wewnętrznego życia człowieka pozostaną dla innych niedostępne, to kłamstwo nawet i w tym obszarze będzie wywoływać taki ból, że nikt świadomie się na niego nie narazi. Miłosierdzie i prawda spotkają się ze sobą (Psalm 85:11).

Zanim wszystkie te zjawiska znikną z ziemi przyszłego świata, pozostając jedynie przykrym wspomnieniem, niemiłym swądem unoszącym się nad jeziorem ognia siarki, wyrugowane musi zostać systemowe zło bestii i jej obślizgłej propagandy uosabianej przez fałszywego proroka. Dążący do naprawy ludzie zostaną uwolnieni od zgubnego wpływu szatańskiego świata gładkich kłamstw i podsycania szkodliwych pożądliwości. Naturalnym skutkiem działania przemożnego wpływu ducha prawdy i piękna będzie wieczne życie w sprawiedliwości, pokoju i miłości. Zniknie więc śmierć i związana z nią konieczność oczekiwania w szeolu na ożywienie. Także ostatnia próba ożywienia zła okaże się beznadziejnym rajdem zakończonym w tym samym jeziorze ognia siarki – w miejscu ostatecznej zagłady i przykrych wspomnień.

Apostoł Paweł poucza, że dzisiaj wznosimy swoje budowle życia z różnych materiałów. Wiele z nich nie przetrwa próby wiecznego ognia i siarki, mimo to jednak, nawet jeśli czyjeś dzieło spłonie, ten poniesie szkodę, lecz on sam będzie zbawiony, tak jednak, jak przez ogień (1 Kor. 3:15). Dzisiejsze błędy mogą być jeszcze wybaczalne. Nadchodzi jednak czas, gdy trzeba będzie raz na zawsze wyrzec się łatwopalnych składników budowy ludzkiej indywidualności i społeczności. A wiedząc to, lepiej zrezygnować z użycia symbolicznego drewna, siana i słomy już dzisiaj.


Najważniejsze pojęcia i zagadnienia

  1. Jezioro płonącej siarki oznacza definitywne wyeliminowanie złych zjawisk, jak np. śmierci, grzechu czy kłamstwa, oraz metod ich propagowania. Jest też miejscem niemiłego wspomnienia grzechu, a nie dręczenia żywych istot ludzkich.
  2. W jeziorze płonącej siarki zatopieni zostaną: bestia, fałszywy prorok i wszystko, co z nimi związane, śmierć i szeol, a później także Szatan i jego zastępy; na koniec zaś przepadną w nim wszystkie ludzkie sposoby przestępowania Bożego prawa.
  3. Zło, które czyni grzesznik, spłonie w ogniu sprawiedliwego gniewu Boga, jednak sam człowiek może ocaleć.

W następnym odcinku: Klucz i łańcuch – czyli ostatnia scena powrotu Jezusa



© | ePatmos.pl