Uświęcaj się w prawdzie

Ja za nich uświęcam samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie – Jan 17:19.

Uświęcenie to proces osiągania świętości. Uświęcenie się za kogoś, jak mówi o sobie Jezus, oznacza prawdopodobnie zaoferowanie posiadanej świętości w celu uświęcenia innych. Ofiara życia i śmierci Jezusa była święta zarówno w znaczeniu jej doskonałości, czyli braku jakichkolwiek skaz, jak i poświęcenia, czyli uznania jej świętości przez Boga. Unaocznione to zostało przez namaszczenie umiłowanego Syna Bożego duchem świętym w czasie chrztu. Dowodem uznania świętości Jego ofiary było następnie spektakularne wylanie ducha na naśladowców Jezusa w dniu pierwszej Pięćdziesiątnicy po Jego zmartwychwstaniu.

Uświęcenie w prawdzie, z którego korzystają wierzący, jest najpierw aktem uznania świętości ich ofiary ze strony Boga, który wysłuchuje modlitwy Jezusa: Uświęć ich w twojej prawdzie. Twoje słowo jest prawdą (Jan 17:17). I choć świętość ucznia, który się poświęca, nie jest tak absolutna jak Mistrza, to świętość ofiary Jezusa zakrywa braki i usterki ofiar Jego naśladowców. Jest też czynny aspekt uświęcenia w prawdzie. Słowo Boże jest prawdą, a uświęcająca moc ducha sprawia, że wierzący uzyskuje dostęp do najświętszych skarbów Bożej mądrości. Jednak skorzystanie z nich wymaga wkładu pracy w celu poznania, zrozumienia i przyswojenia sobie słowa Bożego zawartego w Biblii oraz wprowadzenia w czyn jego zaleceń. Tylko w ten sposób można stopniowo zwiększać obszar świętości życia, czyli zdolności wchodzenia w relację ze świętością Boga. Prawda i świętość to dwie nierozłączne kategorie. Dążenie do poznania prawdy i stania się prawdą prowadzi równocześnie do świętości.