„Po zabawach swych poznane bywa i dziecię” (Przypowieści Salomonowe 20:11)

Wciąż zdumiewa mnie uniwersalność i aktualność tych starych zapisów.

Nic nie jest idealne w niedoskonałym ludzkim świecie. Gdyby jednak człowiek wierzący w Boga i w Biblię miał wskazać władcę prawie idealnego, to z pewnością byłby to Dawid. Zasługi tego króla były tak wielkie, że Bóg obiecał jego dynastii władzę nad światem. Niestety, żadnemu z jego potomków, z wyjątkiem Jednego, nie udało się nawet zbliżyć do wysokich standardów przez niego wyznaczonych. Tym bardziej więc dzisiaj trudno byłoby spodziewać się, że któryś z obecnych przywódców mógłby być pod tym względem lepszy. Mimo to jednak niektórzy z wierzących naśladowców Jezusa i miłośników Biblii udadzą się, czy to w najbliższym czasie, czy kiedyś jeszcze w przyszłości, do lokali wyborczych, by oddać głos na jednego z kandydatów na jakiś znamienity urząd w demokratycznych państwach naszego zamieszkania. Przed podjęciem decyzji warto zwrócić uwagę na niektóre cechy, jakimi wyróżnił się Dawid. Być może dzięki temu łatwiej będzie dokonać wyboru między nieidealnymi kandydatami.

Są takie historie, które znamy od najmłodszych lat. Powtarzane na szkółkach niedzielnych, tworzą w naszej świadomości prawie zawsze jednakowe skojarzenia. Noe – Arka, Dawid – pogromca olbrzyma Goliata, Samson – długie włosy, Jonasz – wielka ryba, Samuel – mały chłopiec oddany kapłanowi. Tego rodzaju skojarzenia często są na tyle mocne, że czasami ciężko nam sobie wyobrazić wymienione osoby w innym kontekście. Historia, którą chciałbym przypomnieć, wymaga od nas spojrzenia na postać Samuela z nieco innej strony.

Czytając Dobre Boże Słowo od pierwszych stron przekonujemy się jakim wielkim złem jest grzech i jak wiele niedobrego wyrządza ludziom i całemu znanemu nam światu. Już pierwsi ludzie nie byli w stanie oprzeć się pokusie i złamali Boże Prawo. Ewa uległa pokusie zerwania i zjedzenia owocu, zakazanego przez Pana Boga. Inna wielka postać biblijna, król Dawid nie oparł się pożądaniu Batszeby, żony Uriasza Hetejczyka. Na podstawie tych dwóch przykładów nasuwa się prosty wniosek, że pokusa zawsze wiedzie tylko do grzechu.

Istotny warunek

Chciałbym wspomnieć o jednym warunku, moim zdaniem dość istotnym, wiążącym się z możliwością uczestnictwa w Bożym planie. Bożym planie, który zawiera w sobie chęć zbawienia wszystkich ludzi. Dobrym planie.

Zastanowiłem się nad kwestią zła w człowieku i właściwego radzenia sobie z nim. Czy istnieje w nas ludziach granica zła po przekroczeniu, której już nie ma odwrotu? Czy są winy tak wielkie, z którymi nie da się żyć?

Podobne zagadnienie poruszył ostatnio Łukasz w artykule: Nie zwątpić w Boże miłosierdzie. Nigdy.

Część wniosków pewnie się pokryje, jednak podeszliśmy do tematu od trochę innej strony. Zapraszam do spojrzenia, z mojego punkt widzenia.

Czasem ktoś, kto wydaje się być twoim przyjacielem i dobrze ci życzy, tak naprawdę działa na twoją niekorzyść. I odwrotnie, bywa, że prawdziwy przyjaciel na pozór wydaje się być nieżyczliwy, a w rzeczywistości pomaga ci kosztem własnego bezpieczeństwa. O takich dwóch przypadkach opowiada Biblia, a nawet ta sama księga.

Kontynuacja tekstu: Stosunki damsko-męskie w Biblii

W Starym Testamencie roi się od historii splatających się damskich i męskich losów. Miłość, pożądanie, małżeństwo – to tematy poruszane w większości starotestamentalnych ksiąg. Nic zresztą dziwnego – od zawsze była to niezwykle ważna sfera ludzkiego życia i dotyczy to również bohaterów biblijnych. Przeglądając historie, kartkując starostestamentalne księgi zdołałam zauważyć parę schematów, które w tych damsko-męskich stosunkach i sposobie ich opisywania się przewijają. Na pewno nie dostrzegłam wszystkiego, więc zachęcam do dzielenia się w komentarzach swoimi obserwacjami.