Uroczyście

Kiedy Mistrz myślał o pożegnalnym spotkaniu z uczniami, kazał znaleźć człowieka, który wskaże miejsce, gdzie będą „spożywać baranka”. Święto dla Żydów było ważne, w Jerozolimie już były tłumy, „ustawa wieczna” gromadziła całe rodziny na Paschę. Ale Jezus nie przywołuje nakazów jakie były dane Żydom w Egipcie: „Wasze biodra będą przepasane, obuwie na waszych nogach i laska w waszym ręku” (2 Moj. 12:11). Mistrz z uczniami wiele chodził, więc to był ich strój codzienny. Z kijem łatwiej chodzi się po kamienistej drodze, szaty mieli prawdopodobnie wielofunkcyjne, czyli do stałego noszenia, ale w chłodne noce można było się nimi okryć, bo były na tyle obszerne. Najważniejsze było wspólne spożycie baranka. Chleb i wino po tej uczcie zyskują inne znaczenie.

Jak zatem przygotować się do Paschy? Apostoł Paweł zaleca chodzenie w zbroi Bożej. To kilka elementów „przepasawszy wasze biodra prawdą, przywdziawszy pancerz sprawiedliwości, obuwszy nogi w gotowość ewangelii pokoju, hełm zbawienia, miecz ducha” (Ef 6:14,16). Ładna symbolika na wszystkie warunki życia. Tyle ile trzeba.

Wyczyścić kwas. Oznaczało to wymiatanie wszystkich kątów czyli generalne porządki. W obyczajach ludowych mocno się tego przestrzega, jak choćby u nas lokalnie, w środę odbywa się „palenie żuru”. Ale najważniejsze jest, by żaden „kwas” nie zatruwał myśli.

Zatem, kiedy w świątecznym nastroju chcemy wspominać te szczególne rozmowy z uczniami, to przykazanie „byście się wzajemnie miłowali”, te wciąż trudne do zrozumienia przesłania „to jest ciało moje, to jest krew moja jedzcie i pijcie na moją pamiątkę”, warto zdjąć z pleców ciężki bagaż trosk, strachu, niepewności, pytań dlaczego i kiedy się to stanie. Przyjaźnie i uroczyście spędzajmy to piękne Święto.

Niech zajaśnieje nadzieja zbawienia, bo dzięki temu, co wnosi w dzieje świata krzyż, przyjdzie czas, gdy śmierci i łez nigdy nie będzie. Wierzę, że na Boskim zegarze to już niedługo.