„Naucz nas liczyć...”

Podczas noworocznego rozważania zadaliśmy sobie pytanie: co to znaczy „liczyć swoje dni”? Dość często cytowane słowa przy bliższej analizie okazują się mniej oczywiste, a dobrze byłoby wiedzieć, czego – przy Boskiej pomocy – powinniśmy się nauczyć, bo ta umiejętność to krok do mądrości.

Nie chodzi zapewne o „techniczną” umiejętność korzystania z kalendarza, bo choć jest ona pożyteczna, głębszej mądrości od tego nie nabędziemy.

Większość wersetów, gdzie pojawia się ten czasownik, mówi o całkiem literalnym rachowaniu. Oto kilka przykładów:

• Policzenie potomstwa Abrama będzie niemożliwe (1 Mojż. 13:16)
• Dawid liczy Izrael i Judę (2 Sam. 24:1)
• Salomon wraz z Izraelem składają tyle ofiar, że nie można ich policzyć (2 Kron. 5:6)
• Kapłan z pisarzem liczą pieniądze w domu Pańskim (2 Król. 12:10)
• Pan Bóg rachuje liczbę gwiazd (Psalm 147:4)

W Proroctwie Jonasza znajdujemy jednak trochę inne zastosowanie tego samego hebrajskiego słowa: Pan Bóg „obliczył” rybę, drzewo, robaka i wiatr:

• Pan wyznaczył wielką rybę, aby połknęła Jonasza. (2:1)
• A Pan, Bóg, wyznaczył krzew rycynowy, aby wyrósł nad Jonaszem. (4:6)
• Nazajutrz z pojawieniem się zorzy wyznaczył Bóg robaka, który podgryzł krzew rycynowy. (4:7)
• A gdy wzeszło słońce, zesłał Bóg suchy wiatr wschodni. (4:8)

Stwórca świadomie pokierował więc tymi elementami w taki sposób, by osiągnąć pewien cel – poprowadzić Jonasza określoną drogą i udzielić mu zamierzonej lekcji.

Jest jeszcze inna grupa wersetów z tym czasownikiem, wskazująca z kolei na wyznaczanie ludzi do pewnych czynności czy też zarządzanie czymś:

• Lewici są wyznaczeni do służby (1 Kron. 9:29)
• Król wyznaczył pożywienie dla Daniela i jego przyjaciół (Dan. 1:5)
• Przełożony sług dworskich ustanowił nadzorcę nad Danielem i pozostałymi młodzieńcami (Dan. 1:11)

Być może więc o to chodzi i w prośbie Mojżesza: by Pan Bóg nauczył nas roztropnie zarządzać naszym czasem, świadomie przeznaczać go na różne czynności; żebyśmy go nie marnowali, nie pozwalali mu przeciekać przez palce. Dobrze jest mieć plan (ze świadomością, że sprawy mogą się mimo wszystko potoczyć inaczej, bo Pan Bóg ma wobec nas odmienne zamiary); dobrze jest wyznaczyć sobie czas na określone czynności, realistycznie oszacować, ile dane zadanie będzie go potrzebowało.

Nieraz pewnie trzeba będzie zrezygnować z jednej rzeczy na korzyść innej, pożyteczniejszej. Wszak nasz czas jest na tej ziemi ograniczony – i dlatego zrozumienie jego upływu i umiejętność planowego wykorzystania naszego „przydziału” pomaga w zdobyciu mądrości.

Baczcie więc pilnie, jak macie postępować, nie jako niemądrzy, lecz jako mądrzy, wykorzystując czas, gdyż dni są złe. Dlatego nie bądźcie nierozsądni, ale rozumiejcie, jaka jest wola Pańska. (Efezj. 5:15-17)

PS. Na stronie podio.com zamieszczono wykres przedstawiający ilość czasu, jaką słynni twórcy poświęcali na różne czynności: sen, pracę twórczą, pracę zarobkową/administrację, jedzenie/odpoczynek, ćwiczenia fizyczne i inne zajęcia. Abstrahując od wyborów dokonywanych przez tych twórców, być może warto byłoby przeprowadzić podobne ćwiczenie względem naszych własnych obyczajów i przykładowo przez tydzień znaczyć sobie na diagramie, jak mniej więcej wygląda dzień. Kto wie, czy nie znaleźlibyśmy do załatania jakiejś dziury, przez którą nam czas bezużytecznie ucieka...

Księga z rejestrem obsługi latarni morskiej (fot. Kasia Śmiałkowska)