Szmini Aceret

Smutny to czas, choć święto wesołe, pełne wdzięczności i pokoju. Na północnej granicy Izraela siły zwiera egzotyczna koalicja Rosji, Iranu, syryjskiego reżimu Assada i południowolibańskiej milicji Hezbollah, podejrzanie przypominająca złowrogie hordy opisane w Ezech. 38:5. Na razie ich działania koncentrują się na zwalczaniu rebeliantów syryjskich. Ale co zrobią po wykonaniu deklarowanego zadania?

Wczoraj w pobliżu Itamar w Samarii terroryści palestyńscy brutalnie zastrzelili Eitama i Na’amę Henkin na oczach ich czwórki dzieci w wieku 9, 7, 4 lat oraz 4 miesięcy – tylko za to, że byli Żydami. Przewodniczący opozycji Izaak Herzog stwierdził, że to „odrażające i wyjątkowo bolesne morderstwo położyło kres świątecznej radości”. Zamiast modlitw uwielbienia i radości, Izrael odmawia żałobny Kadisz i przyjmuje czwórkę sierot za swoje własne dzieci.

 Na'ama i Eitam Henkin (źródło: Arutz Sheva)

W amerykańskim stanie Oregon 26-letni szaleniec „uczcił” święto zabijając 9 osób i raniąc 7. Podobno pytał ofiary, czy są chrześcijanami. „Nie” albo brak odpowiedzi oznaczały strzał w nogi. Jeśli odpowiedź była pozytywna, strzelał w głowę...

Sukkot to czas okazywania więzi, nie tylko wśród tych, którzy świętują, lecz także Izraelitów z innymi narodami. Mówi się, że siedemdziesiąt cielców, które były składane w ciągu siedmiu dni, nawiązuje do liczby potomków Noego (1 Mojż. 10; 5 Mojż. 32:8). Ósmy dzień uroczystego zgromadzenia miał połączyć wszystkich podzielonych...

Święto obchodzę samotnie. Wokół nikt nie świętuje. Tylko więdnąca w wazonie wiązanka czterech rodzajów gałęzi tutejszych drzew przypomina o mijających dniach wdzięczności. Szałas wybudowałem w sercu. Ale brak w nim atmosfery świątecznej radości. Pozostaje tylko smutna nadzieja oczekiwania na radosne zgromadzenie ósmego dnia Królestwa Bożego.