Łaska i pokój

W naszej kulturze zwyczaj składania życzeń wiąże się przede wszystkim ze świętami i ważnymi rocznicami. W taki sposób wyrażamy też nasze dobre uczucia przy okazji znaczących okoliczności życiowych, jak ślub, chrzest, zmiana miejsca zamieszkania czy pracy. Nawet zwykłe „dzień dobry” czy bardziej podniosłe „pokój” lub „z Bogiem” powinny być rozumiane i odczuwane jako życzenia.

W Biblii życzenie pojawia się także jako błogosławieństwo lub modlitwa do Boga (Jak. 5:15*). Życzenie składane przez wierzącego jest zatem czymś więcej niż tylko wyrazem dobrych uczuć – to prośba do Boga, by stał się źródłem błogosławieństwa.

W takim znaczeniu Jan życzy swoim czytelnikom łaski i pokoju pochodzących z trzech źródeł: (1) od Będącego Który Był i Przychodzącego, (2) od siedmiu duchów oraz (3) od Jezusa Chrystusa. Z tych trzech określeń tylko ostatnie jest całkowicie jasne i praktycznie nie wymaga komentarza.

(1) Określenie „Będący Który Był i Przychodzący” (użyte jeszcze w Obj. 4:8 i częściowo w Obj. 11:17), podobnie jak powiązane z nim słowo Wszechmogący (gr. Pantokrator, hebr. Szaddaj), zawsze oznacza jedynego Boga. Jest to w pewnym sensie tłumaczenie Jego imienia JHWH lub nawiązanie do sposobu, w jaki sam Bóg nakazał Mojżeszowi identyfikować Jego istotę: „Będę Który Będę. (...) Będę posłał mię do was” (2 Mojż. 3:14). Przy określaniu wieczności przyszłego istnienia Bożego Jan nie używa gramatycznego czasu przyszłego, ale imiesłowu czasownika ‘przychodzić’ (gr. erchomai) – przychodzący. Nie oznacza on raczej w tym wypadku zmiany miejsca, lecz zjawisko nastawania w czasie. Boże istnienie najlepiej określane jest przez nasze ludzkie pojęcie teraźniejszości. Jednak Bóg istniał od zawsze i zawsze będzie istniał. Jego egzystencja w przyszłości nie jest jednak oderwana od teraźniejszości. Bóg, prawdopodobnie ze względu na szacunek dla naszej ludzkiej wolności, nie określa się jako istniejący w przyszłości, ale jako „nastający”, by nie wywoływać wrażenia, jakoby zdeterminował nasz los. Ale może tylko tyle filozofii w tym rozważaniu. Po więcej zapraszam na dabar.de Trudne wersety: ... i który przyjść ma.

(2) Drugim źródłem łaski i pokoju jest siedem duchów znajdujących się przed tronem Tego, który został wymieniony jako pierwszy. Również i to określenie pojawi się jeszcze w dalszych widzeniach. Porównanie do siedmiu lamp przed tronem Bożym (Obj. 4:5) oraz do siedmiu oczu Baranka (Obj. 5:6) pomaga w identyfikacji drugiego źródła łaski i pokoju z Janowych życzeń. Duch święty przedstawiony jako siedem świateł albo oczu to siedem rodzajów niewidzialnej więzi łączącej wierzących z Bogiem i Jezusem. Duchy te zapewniają światło wiedzy, rozeznania, dobrych uczynków, ale także, działając jak oczy, doglądają wierzącego, by nie spotkało go nic złego z punktu widzenia jego wiecznego dobra. Owe siedem rodzajów więzi określa szczegółowo prorok Izajasz, opisując ducha pomazania Mesjasza (Izaj. 11:2). Po więcej szczegółów na ten temat zapraszam na dabar.de Olejek pomazywania świętego.

(3) Jezus Chrystus wymieniony jest na końcu tej trójki, choć pewnie tradycyjnie oczekiwalibyśmy, że Jego imię pojawi się na drugim miejscu, zaraz po Bogu, a przed duchem świętym. Kolejność w życzeniach z wyspy Patmos wynika zapewne z długiego i rozwiniętego opisu znaczenia tej postaci dla możliwości osiągnięcia stanu łaski i pokoju. Jezus jest (1) wiernym świadkiem, (2) pierworodnym z umarłych, (3) księciem królów ziemi, (4) miłującym nas, (5) uwalniającym od grzechów przez swą krew, (6) czyniącym nas królestwem oraz (7) czyniącym nas kapłanami. Za to wszystko należy Mu się wielka chwała, moc i nasza wdzięczność.

Jak zauważył w swoich wykładach Carl Hagensick, owym trzem źródłom łaski i pokoju przeciwstawiona jest w Księdze Objawienia inna trójka, stanowiąca ustawiczne zagrożenie dla świętości wierzących. Warto już na samym początku zauważyć tę symetrię, gdyż buduje ona oś walki między dobrem a złem, rozpoznawalną we wszystkich niemal wizjach Objawienia.

Tym, który od początku przeciwstawiał się Bogu, jest Szatan. W Objawieniu ukazany on został jako smok. Przeciwieństwem Jezusa i Jego zwierzchnictwa nad królami ziemi jest „bestia”, drapieżne zwierzę uzurpujące sobie władzę nad dziedzictwem Bożym. Tak jak duch jest rzecznikiem Boga i Jezusa, tak rzecznikiem smoka i bestii jest fałszywy prorok, czyniący cuda i zwodzący ludzi, by przyjęli piętno bestii (Obj. 19:20, por. Obj. 13:13‑14,16).

Łaska i pokój stanowią wymierne błogosławieństwo płynące ze słów proroctw, które pochodzą od Boga, siedmiu duchów i Jezusa. To błogosławieństwo można i należy zjednywać sobie na trzy sposoby – przez (2) słuchanie i (3) zachowywanie tych słów, ale także przez (1) odczytywanie tych słów dla innych (Obj. 1:3). Gdy w społeczności wierzących głośno czytamy słowa pochodzące od Boga i Jezusa, gdy je rozważamy i komentujemy, oświetla nas światło siedmiu lamp płonących przed Bożym tronem, a siedem oczu Baranka dogląda naszych dróg. Takiej łaski i takiego pokoju życzy czytelnikom i miłośnikom Księgi Objawienia jej autor, Jan.

Najważniejsze pojęcia i zagadnienia

1. Składanie życzeń jest świadectwem kultury uczuć i wyrazem wiary w to, że Bóg może je spełnić.
2. Jan życzy swym czytelnikom łaski i pokoju od Boga, siedmiu duchów i Jezusa.
3. Przeciwieństwem źródeł łaski i pokoju są w Objawieniu smok, fałszywy prorok i bestia.

W następnym odcinku: Oto idzie z obłokami – czyli o bliskości przyjścia Jezusa