Trzeci anioł wylewa swoją czaszę na rzeki i źródła – zasoby słodkiej wody. Zakrwawienie wód morskich utrudniłoby ludziom życie, ale by go, przynajmniej przez jakiś czas, nie uniemożliwiło. Zatrucie wszystkich zbiorników słodkiej wody krwią byłoby niemal równoznaczne z zagładą. Gdy podobna kara spadła na Egipt, ludzie radzili sobie z nią kopiąc studnie w pewnej odległości od brzegu. Przefiltrowana woda gruntowa przynajmniej częściowo nadawała się do picia i mycia. Dzisiaj umiemy poradzić sobie z uzdatnianiem wody znacznie lepiej, ale mimo to wizja picia wody oczyszczanej z krwistej bryi wywołuje obrzydzenie.
Wcześniej w Księdze Objawienia wody słodkie zostały częściowo, w jednej trzeciej, zatrute podczas trąbienia trzeciego anioła (Obj. 8:11), ale nie zamieniły się w krew, tylko stały się gorzkie jak piołun (zob. odc. 56). Dwaj świadkowie ze sceny mierzenia świątyni w świętym mieście potrafili miejscowo i okresowo zamieniać wodę w krew (Obj. 11:6), podobnie jak uczynili to Mojżesz i Aaron w Egipcie. Jednak w czasie trzeciej plagi anioł wylał czaszę swoją na rzeki i źródła wód i obróciły się w krew (Obj. 16:4), z czego można wnioskować, że skażeniu uległy całe zasoby wody pitnej.
Prorok Abakuk biadał nad człowiekiem, który swoje miasto buduje na krwi (Abak. 2:12 NB). Wyzysk jest niemalże zasadą ekonomiczną wszelkich systemów gospodarczych. Równie powszechne było i ciągle jest ograniczanie ludzkiej wolności. Jednak jest taki stopień wyzysku i zniewolenia, który można i trzeba już nazwać budowaniem miasta na krwi. Gdy ludzie stają się niewolnikami pracującymi ponad siły za głodowe stawki, gdy prześladowani są aż do bólu i śmierci, ich oprawcy wraz ze świtami i dworami powinni drżeć. Nadchodzi czas trzeciej plagi, gdy dostaną do wypicia krew ludzi, których bezlitośnie dręczyli.
Wśród prześladowań szczególnie obrzydliwe są te, które spadają na świętych i proroków Boga. W zwalczaniu ludzi wiary przeważnie nie chodzi o spór ideologiczny. Poglądy domagają się argumentów, a nie bicza lub miecza. Jednak życie według obiektywnych zasad świętości i służenie niewidzialnemu Bogu, który nie może być poddany żadnej zewnętrznej kontroli, wzbudza nienawiść ludzi domagających się uznania ich absolutnej władzy. Przychodzi czas, gdy takie postawy zostaną surowo zganione i ukarane.
Trzecia plaga, polegająca na zamianie w krew wód w rzekach i źródłach, jest najwidoczniej szczególnie oczekiwaną karą, skoro pochwalona została przez dwa dodatkowe głosy. Jako pierwszy przemawia anioł wód. Tradycyjnie czterej archaniołowie kojarzeni byli z czterema żywiołami*. Za wody odpowiedzialny był Gabriel. Nie wiadomo jednak, czy Jan znał tę tradycję i czy jest ona prawdziwa. Tak czy inaczej jakiś anioł wód pochwala Boga, nazywając Go sprawiedliwym i świętym, który był i jest, za to, że wydał sprawiedliwy wyrok na tych, którzy przelewali krew świętych i proroków.
* Michał – ogień, Uriel – ziemia, Rafael – powietrze.
Drugi głos z ołtarza wielbi Pana Boga Wszechmogącego za prawdziwość i sprawiedliwość Jego sądów. Podobny głos zabrzmi również po zniszczeniu symbolicznej nierządnicy pijanej krwią świętych sług Boga (Obj. 19:2, 17:6). Uczucia wyrażane przez te głosy nie oznaczają radości z nieszczęścia złych ludzi, lecz zadowolenie z okazania sprawiedliwości wobec ich czynów – tak jak ludzie cieszą się, gdy wymiarowi sprawiedliwości udaje się uwięzić i osądzić groźnego przestępcę.
Głosy pochwały sprawiedliwości Bożej są także wyrazem uczuć wszystkich prawych ludzi, którzy cieszą się nie z nieszczęścia złoczyńców, ale z ograniczenia ich swobody w szkodzeniu innym, a także z wprowadzenia ich na drogę uświadomienia sobie nieprawości w celu naprawy. Zmuszenie niegodziwego człowieka do picia krwi, lub w innych obrazach pokropienie go krwią ofiary, symbolicznie wyraża uświadomienie mu obrzydliwości i szkodliwości jego postępowania. Jest to konieczny etap naprawy.
Dwaj świadkowie mogli posługiwać się tą plagą miejscowo i w różnych okresach historii. Krew ofiar sprawiedliwych i świętych ludzi czerwieniła nieraz strumienie świadomości historycznej. Dzięki świadectwom ludzi strofujących prześladowców za ich niegodziwość i za sprawą szoku wywołanego przelaniem krwi ludzkich ofiar kolejne pokolenia uczyły się mądrzejszego i sprawiedliwszego postępowania.
Do dzisiaj ciągle popularne są w niektórych kulturach potrawy, do których dodaje się zwierzęcą krew. Masajowie podobno piją świeżą krew swoich krów. Bóg jednak przygotowuje dla ludzi czarną polewkę z ludzkiej krwi. W ten brutalny sposób uświadomi nam, że pewna część naszego dobrobytu i wolności zbudowana jest na krwi świętych i sprawiedliwych ludzi.
Najważniejsze pojęcia i zagadnienia
-
Woda pitna zabarwiona krwią oznacza nieprawość i wyzysk kryjące się w społecznościach, które tworzymy.
-
Przelewanie niewinnej krwi zawsze jest zbrodnią, ale szczególnie obrzydliwe i wywołujące sprawiedliwy gniew jest prześladowanie świętych i proroków Boga.
-
Picie wody z krwią to uświadomienie niegodziwym ludziom ich występku, co wprowadza ich na drogę naprawy.
W następnym odcinku: Mówiący ołtarz – czyli pochwała Bożej sprawiedliwości
