…wyrok potępienia na nich od dawna zapadł i zguba ich nie drzemie. – 2 Piotra 2:3
Skoro na pewnych ludzi od dawna zapadł wyrok, czy to oznacza, że mamy do czynienia z przeznaczeniem, że rodzimy się i żyjemy zgodnie z jakimś wcześniej zapisanym losem?
Takie spojrzenie wykluczałoby bardzo ważny dar, jaki przecież ofiarował nam Stwórca – wolną wolę.
Pan Bóg od początku pozostawił człowiekowi możliwość wybierania, przedstawiając też konsekwencje tych wyborów, np.: …z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy tylko zjesz z niego, na pewno umrzesz – 1 Mojż. 2:17,
albo: Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię. Położyłem dziś przed tobą życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierz przeto życie, abyś żył, ty i twoje potomstwo, miłując Pana, Boga twego, słuchając jego głosu i lgnąc do niego, gdyż w tym jest twoje życie i przedłużenie twoich dni, abyś mieszkał na ziemi, którą Pan przysiągł dać twoim ojcom, Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi – 5 Mojż. 30:19,20.
Apostoł św. Piotr ma więc raczej na myśli zasadę, że jeśli ktoś świadomie oddala się od prawego postępowania (a na dodatek pociąga w grzech inne osoby), nie uniknie kary. Potwierdza to werset 9: Umie Pan wyrwać pobożnych z pokuszenia, bezbożnych zaś zachować na dzień sądu celem ukarania – 2 Piotra 2:9.
W podobnym duchu pisze apostoł św. Paweł: A człowieka, który wywołuje odszczepieństwo, po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj, wiedząc, że jest on przewrotny i grzeszy, i sam na siebie wyrok wydaje – Tyt. 3:10-11.
Zatem wyrok potępiający i zguba nie są przeznaczone jakiejś jednostce, nie są „zapisane w gwiazdach”, ale są konsekwencją określonego, złego sposobu postępowania danej osoby.
Wybierajmy więc mądrze, bo jak mówi ludzkie przysłowie, „sam jesteś kowalem swego losu” – zarówno tego tu i teraz, jak i tego potem…
