Zostawiłem wszystko tam,
by do twoich dotrzeć bram,
legendarny depczę bruk
tu, gdzie dom mój.

Tu wróciłem, gdzie mój dom, 
gdzie nie będę nigdy sam,
tu po dwóch tysiącach lat
znów dom swój mam.

Z obcych stron przybywam tu,
więc za rękę prowadź mnie;
gdzie złoty piach i szafir mórz
znów dom mój jest.

(Tłum. Małgosia Filipek, Kasia Śmiałkowska)